ทำพิธีกงเต็กได้บุญจริงหรือ

ความเชื่อกับความใช่

 

ทำพิธีกงเต็กได้บุญจริงหรือ

 

 

 

คำถามจากทางบ้าน: 

   

    แม่ของผมเป็นคนจีน ในช่วงวันตรุษวันสารทของชาวจีน ท่านจะเชือดไก่ไหว้เจ้าเป็นประจำ เมื่อผมเข้าวัด ได้ศึกษาธรรมะก็บอกให้แม่เลิกฆ่าไก่ แต่แม่ก็ยังไม่เลิก ท่านบอกว่า “ซื้อเขามาน่ะ มันกินไม่อร่อย” เพิ่งจะมาเลิกทำเมื่อตอนอายุย่างเข้าสู่วัยชราแล้ว

 

    แม่ยึดมั่นในประเพณีจีนมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เรื่องการทำพิธีกงเต็ก ถึงกับสั่งว่า เมื่อท่าตายแล้วต้องทำพิธีกงเต็กให้ด้วย เมื่อท่านละโลก ผมก็ได้พยายามอธิบายให้กับญาติพี่น้องว่า การทำกงเต็ก ทำไปก็ไม่ได้อะไร คนที่ตายแล้วเขาต้องการบุญอย่างเดียว ซึ่งบางคนก็ให้เหตุผลว่า แม่สั่งไว้ ต้องทำตามคำสั่ง ผมก็ให้เหตุผลว่า แม่สั่งอย่างนั้น เพราะความไม่รู้ ตอนนี้ตายแล้ว แม่รู้แล้วว่า ชีวิตหลังความตายต้องการบุญอย่างเดียว การที่เราทำให้ดีกว่าที่สั่ง แม่น่าจะรู้สึกขอบคุณลูกมากกว่าผูกโกรธที่ขัดคำสั่ง แต่ผมเพียงเสียงเดียว ไม่อาจห้ามญาติพี่น้องได้ ในงานศพของคุณแม่จึงมีพิธีกงเต็กขึ้น ผมอยากทราบว่า คุณแม่รู้สึกอย่างไร เมื่อเห็นลูกๆจัดพิธีกงเต็กให้ท่าน และท่านได้รับบุญจากการทำพิธีกงเต็กไหมครับ

 

ที่นี่มีคำตอบ:

   

    ก่อนตายแม้คุณแม่จะเจ็บป่วยทรมานขนาดไหน ก็พยายามนึกถึงบุญ ตามที่ลูกๆได้บอกท่าน ทำให้ท่านนึกถึงบุญได้ แต่สลับกับระลึกถึงการฆ่าเป็ดไก่ เพราะบางช่วงท่านทรมาน ท่านก็นึกว่า ทำไมเราป่วย ทรมานนักนะ เราคงไปฆ่าสัตว์ตรงโน้นตรงนี้มั้ง ก็ระลึกสลับกัน ทำให้ภาพเหล่านั้นมาฉายให้เห็นเป็นระยะ คือ เดี๋ยวก็ภาพบุญเดี๋ยวก็ภาพบาป ใจของท่านจึงไม่ถึงกับหมอง แต่ก็ไม่ใสมาก ได้ไปเกิดเป็นครุฑ ในสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกาทันที ไปแบบหลับแล้วตื่นอยู่กลางวิมานทอง คือ เกิดแบบโอปปาติกะ ในหมู่ครุฑชั้นดี มีขนสีทอง มีเครื่องประดับแบบเทพธิดา ไม่ได้เปลือยกาย ส่วนล่างเป็นนก

 

    ตอนนี้ท่านกำลังเรียนรู้ชีวิตใหม่ที่ตนเองไปเกิด ไม่ได้สนใจว่า ลูกจะทำพิธีกงเต็กไปให้ และท่านก็ไม่ได้รู้เห็นด้วย แม้ในขณะนี้ก็ไม่ได้สนใจเรื่องกงเต็ก ส่วนกงเต็กที่ทำไปก็ไม่ได้เกิดบุญ ได้แค่ความสบายใจที่ได้ทำตามแม่สั่ง และทำตามประเพณีทีสืบทอดกันมา

 

    ประเพณีการทำกงเต็กเป็นประเพณีของนักคิด คิดว่าถ้าตายไปแล้ว เราอยากจะมีอะไรเราก็ทำ อยากได้รถก็ทำกระดาษเป็นรถ อยากมีบ้านก็ทำกระดาษเป็นบ้าน อยากมีคนรับใช้ก็ทำกระดาษเป็นคนรับใช้ อยากมีอะไรเราก็ทำๆไป เผาแล้วก็จะได้สิ่งนั้น ถ้าเป็นเรื่องจริงอย่างนั้นก็ดีสิ เรื่องอะไรเราจะทำอันเล็กๆ ทำทีก็เท่าสภาธรรมกายเลย เผาให้มันเต็มที่ มันเป็นเรื่องของนักคิด ที่ตั้งทฤษฎีนี้ขึ้นมา แล้วก็นักขาย คือ จะได้ขายอุปกรณ์ในการทำ กับนักพิธีกรรม จะได้ทำพิธี ซึ่งเป็นทางมาแห่งรายได้ทางหนึ่ง ที่จะทำให้ชีวิตมีความสะดวกสบายขึ้น นี่เป็นอย่างนี้ แล้วจะไปเป็นบุญได้อย่างไร

 

    ถ้าจะเป็นบุญ ต้องทำให้ถูกหลักวิชชา เอามาทำบุญกับเนื้อนาบุญ ถวายกับพระหรือสงเคราะห์โลก ให้กับคนยากคนจนขัดสน

 

โดย คุณครูไม่ใหญ่

3 กรกฎาคม พ.ศ.2546