กรรมใดทำให้พยาบาลหาเส้นเลือดของลูกชายไม่เจอต้องถูกแทงทั้งแขนและขาเป็นสิบๆ เข็ม

พูดไม่ชัด/อดีตยักษ์

 

คำถามจากทางบ้าน:

        ลูกชายทำกรรมใดมา จึงพูดไม่ค่อยชัดจะแก้ไขได้อย่างไร

 

        กรรมใดทำให้ช่วงที่เขาเจ็บป่วยต้องให้น้ำเกลือ แต่พยาบาลหาเส้นเลือดไม่เจอต้องถูกแทงทั้งแขนและขาเป็นสิบๆ เข็มคะ

 

เหตุที่ทำให้ลูกชายพูดไม่ค่อยชัด

 

        น้องสาวคนสุดท้องเป็นคนเจ้าอารมณ์หงุดหงิดง่าย โมโหร้าย แต่เธอก็ชอบทำบุญใส่บาตร เวลาทำบุญใส่บาตรทุกครั้ง เธอจะโมโหหงุดหงิดก่อนเสมอ แม้หลังทำบุญเธอเห็นใครทำอะไรขัดหูขัดตา ก็จะขู่ดุด่าตะคอกใส่ แม้แต่คุณพ่อคุณแม่เธอก็ไม่ละเว้นซึ่งทุกคนในบ้านต่างก็เอือมระอาในพฤติกรรมของเธอมากค่ะ และสงสัยว่า คนใจบุญทำไมหงุดหงิดง่ายอย่างนี้

 

        ทำไมน้องสาวคนเล็กจึงเป็นคนเจ้าโทสะอัธยาศัยนี้ติดตัวมาจากชาติใด จึงทำให้ก่อนและหลังทำบุญก็โมโห

 

        ผลบุญผลกรรมของการโมโหก่อนทำบุญและหลังทำบุญจะส่งผลอย่างไรคะ

 

ที่นี่มีคำตอบ:

        ลูกชายพูดไม่ค่อยชัด เพราะในอดีตได้เคยไปพูดล้อเลียนผู้ที่พูดไม่ชัด จนทำให้เขาเกิดความอับอาย วจีกรรมนี้มาส่งผล

 

จะแก้ไข ให้กล่าวคำปิยวาจา พูดจาไพเราะอย่าไปล้อเลียนผู้ใดให้เขาเจ็บช้ำน้ำใจ

 

        จะแก้ไข ให้กล่าวคำปิยวาจา พูดจาไพเราะอย่าไปล้อเลียนผู้ใดให้เขาเจ็บช้ำน้ำใจ และให้หมั่นสั่งสมบุญทุกบุญ แล้วอุทิศบุญนี้ไปให้ผู้ที่เราไปล่วงเกินเขาไว้

 

เหตุที่ทำให้พยาบาลหาเส้นเลือดไม่เจอ ต้องแทงเป็นสิบ ๆ เข็มทั้งแขนและขา

 

        เมื่อป่วยต้องให้น้ำเกลือ แต่พยาบาลหาเส้นเลือดไม่เจอ ต้องแทงทั้งแขนและขาเป็นสิบๆ เข็ม เพราะกรรมในอดีตที่ฆ่าสัตว์เล็กสัตว์น้อย เช่น บี้มด ตบยุง เอาไม้ตีแมลงวันเป็นต้น มาส่งผล

 

เหตุที่ทำให้น้องสาวคนเล็ก เป็นคนเจ้าโทสะ ทั้งก่อนและหลังทำบุญ

 

        น้องสาวคนเล็ก เป็นคนเจ้าโทสะ ก่อนและหลังทำบุญมักจะขี้โมโห เพราะติดนิสัยเป็นเทวดาสายยักษ์มาหลายชาติ จึงมีนิสัยเป็นคนมักโกรธ แม้กระทั่งตอนก่อนและหลังทำบุญ

 

ผลบุญผลกรรมของการขี้โมโหทั้งก่อนและหลังทำบุญ

 

        ผลบุญผลกรรมของการขี้โมโหทั้งก่อนและหลังทำบุญ คือ จะต้องไปเกิดเป็นยักษ์อีกแต่จะเป็นยักษ์มีระดับขึ้น คือ ยักษ์ไฮโซ ยักษ์หล่อ ยักษ์สวย ด้วยบุญที่ทำด้วยจิตที่มักโกรธแต่ถ้าแก้ไขได้โดยเด็ดขาด ก็มีสิทธิ์ไม่ต้องเป็นยักษ์ คือ ถ้าแก้ไขก็ไม่ต้องเป็นยักษ์ ถ้าอยากเป็นยักษ์ก็ไม่ต้องแก้ไข

 

โดย คุณครูไม่ใหญ่

๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๙